Taalprof overspeelt zijn hand?

Ik zal het maar ronduit zeggen: ik zit een beetje met een kater. Niet dat ik zielig wil doen, of verongelijkt, maar er ontglipt mij hier iets. Wat precies, daar kan ik niet meteen de vinger op leggen, maar ik merk dat het mij irriteert.


Wie niet geïnteresseerd is in de zielenroerselen van de taalprof moet vooral niet verder lezen, en zeker niet reageren. Ook zit ik niet echt te wachten op adhesiebetuigingen (die ik overigens in ander verband zeker waardeer), maar ik schrijf het even van me af. Kijken of ik het dan kwijt ben.


Ik raakte deze week ineens verzeild in twee discussies die mij niet helemaal lekker zitten. Eigen schuld, zou je zeggen (en terecht) maar goed: dat helpt niet echt. Het gaat natuurlijk om die discussie over die schoolregel "met wie/waarmee", en over een discussie die ik in een mailinglijst voerde toen ik als antwoord op een ontleedvraag beweerde dat "aan het koken zijn" naamwoordelijk gezegde was.


Nou gaat het me niet zozeer om die discussie zelf (die ik razend interessant vind), maar om de indruk dat ik hiermee mensen aan het verliezen ben. Ik probeer op deze website te laten zien hoe leuk de grammatica is, en op de een of andere manier krijg ik de indruk dat de discussie sommige mensen op hun zenuwen werkt. Ik zou alleen maar mijn gelijk proberen te halen, andere mensen beledigen of minachten, of (in die mailinglist) anderen lastigvallen met een persoonlijke hobby (ja, dat klopt eigenlijk wel!). Daardoor wordt eerder het beeld versterkt dat grammatica juist niet leuk is. Dát is niet de bedoeling!


Ik vind het niet erg om steeds te moeten benadrukken dat het mij niet erom gaat, mensen op hun taalgebruik te bekritiseren. Van mij mag je zeggen en schrijven wat je wilt. Ik heb het over grammatica, over al dan niet grammaticale regels, ook als het stijlvoorschriften betreft. Als ik die slecht beargumenteerd vind, signaleer ik dat. Soms welwillend en vriendelijk, bij andere gelegenheden wat steviger. Dat ligt er maar aan hoe ik het in heb.


Een apart probleem is waarschijnlijk dat ik probeer in gesprek te raken met docenten uit het middelbaar (en misschien wel lager) onderwijs. Geen kwaad woord daarover (over hen), en ik begrijp natuurlijk heel goed dat je in het onderwijs ook andere dan wetenschappelijke motieven hebt: je wilt graag een heldere ontleding, die je goed kunt uitleggen aan de leerlingen. Misschien vind je zelfs dat dit soort "academische discussies" niet thuishoren in de klaslokalen, en daar kan ik natuurlijk moeilijk bezwaar tegen maken (of het zou moeten zijn dat althans in het Voorbereidend Wetenschappelijk Onderwijs academische discussies juist wél op hun plaats zijn).


Ik vind het moeilijk om in deze discussies de argumenten goed tegen elkaar af te wegen. Sommige mensen trekken meteen een conclusie uit één overweging, en anderen merken een beetje wrevelig op dat dit toch allemaal nergens toe leidt of nergens voor nodig is. Dat ben ik uit de academische wereld niet gewend. Als ik iets beweer, staat dat in principe open voor discussie. Ik heb natuurlijk wel een mening, en een voorkeur op basis van de gegeven argumenten, en volgens mij ben je in een discussie verplicht om elk argument serieus te nemen en te proberen dat te weerleggen, maar zoals gezegd: ik merk dat dit op gespannen voet staat met het doel van mijn weblog, namelijk te laten zien dat je hier plezier aan kunt beleven. Dat het interessant is om erachter te komen waarom je een bepaalde constructie nou naamwoordelijk of werkwoordelijk zou noemen. Wat zijn geldige argumenten, welke argumenten zijn doorslaggevend (en waarom)?


Aan de andere kant constateer ik het volgende: ik ben al een aantal maanden geabonneerd op die docenten-mailinglijst en daar ontstaan zelden lange discussies. In dit geval tel ik al meer dan 50 bijdragen in drie dagen. Blijkbaar "leeft" het wel. Toch merken sommige leden op dat de mailinglijst "geteisterd" wordt door deze discussie. Dat was voor mij een reden om mijn bijdragen aan die discussie te beëindigen en te verplaatsen naar mijn weblog. Maar ook hier loop ik het gevaar, mensen te irriteren. Irriteren, niet prikkelen. Dat vind ik wel vervelend.

Ach, misschien heb ik gewoon een slechte week.