Vanmorgen zat de taalprof bij een gesprek waarbij een van de deelnemers opmerkte dat haar leerlingen bij een mondelinge presentatie
nogal oplezerig waren. Mooi woord! Zo zie je ze niet vaak in het wild. Dat was wel de moeite waard voor een mentale notitie om 's avonds nog even te genieten.
Oplezerig.
Nou niet meteen zeggen, dat zal wel fout zijn, want het woord is te mooi om te verwerpen. Ook niet opmerken dat het niet in de woordenboeken staat want dat is allemaal van een starheid en kortzichtigheid die niet past bij dit fraaie exemplaar. Zeg het anders nog een keer hardop:
oplezerig. Ze zijn een beetje oplezerig. Het is onmiddellijk duidelijk wat de bedoeling is: ze lezen teveel op, ze hebben al te zeer de neiging tot oplezen.