Telefoon!

"Hallo? Spreek ik met de taalprof? Nou, u wordt bedankt! Ja, niks te danken, lach er maar mee, ik zit er mooi mee te kijken! Hoezo? Nou, ik geef al jarenlang rustig les in zinsontleding, en daarbij kan ik ongehinderd vertellen dat zich volproppen met chips een voorzetselvoorwerp is, en nou komt u hier even doodleuk vertellen dat dat onzin is!



Wat zegt u? Daar kunt u toch niets aan doen? Maar vertel me dan eens hoe ik dat moet oplossen dan. Ik zit nu gewoon met een autoriteitsprobleem. Tot gisteren namen mijn leerlingen alles van me aan, en nu zeggen ze: we vragen het voortaan wel aan de taalprof, je kunt me nog meer vertellen met je voorzetselvoorwerp. Begrijpt u? U denkt dat u het schoolvak Nederlands een dienst bewijst, maar u zaagt mooi wel de poten onder de stoelen van de leraren vandaan! Hoezo, helemaal niet?


De leerlingen zelf laten denken? Ja, maar dáár kan ik niet aan beginnen, ze moeten niet nadenken, ze moeten dingen van me aannemen! Wat ze daaraan hebben? Nou ja zeg, discipline bijvoorbeeld! Wat? Studiehuis? Leren leren? Och kom nou toch! U komt zeker uit de wetenschap. Jullie denken dat je het hele onderwijs achter de bureautafel kunt inrichten, maar zo werkt het niet. Hè? Ja, ik blijf rustig.


Maar stelt u eens iets voor dan, hoe red ik me hier uit? Uhuh. Hmm. Jaja. Dus als ik het goed begrijp moet ik duidelijk maken dat het resultaat van een ontleding er niet zoveel toe doet, maar wel de manier waarop je te werk gaat. Jaja. Daar kan ik wat mee. Maar ik zat wel al die jaren fout, hoe praat ik dat weer recht? De grammaticaboekjes de schuld geven? Jaja, dat zou ik kunnen doen. Maar beschuldig ik dan geen mensen ten onrechte? O, die boekjes worden gewoon iedere keer overgeschreven van een vorige druk, en de oorspronkelijke schrijvers zijn er vaak al niet meer. Jaja, dat zou wel kunnen werken.


Ik vind het trouwens wel allemaal spijkers op laag water zoeken, zeg. Ik zou het liefste dat hele voorzetselvoorwerp de prullenmand in kieperen. Wat heeft het nou voor nut dat kinderen weten dat met chips een bijwoordelijke bepaling is in zich volproppen met chips? Daar kan ik toch geen hele les aan besteden? O, dat moet ik dan ook maar niet doen. Nee, weet u wat, ik verwijs ze gewoon lekker door naar u, dan zit u ermee. Wat zegt u? Bedankt?"