"Ja, daar ga je weer!"
"Wat bedoel je?"
"Met dat laatste logje over, over, hoe noemde je dat ook al weer, die eeuwige kwestie."
"Wat is daarmee?"
"Moet dat nou weer zo ingewikkeld? Waarom moeten wij dat allemaal weten? Wat is dat voor een wereldvreemde houding om te vinden dat iedere Nederlander een taalgeleerde moet zijn om fatsoenlijk te kunnen praten?"
"Waar zeg ik dat dan?"
"Jij hangt een of andere pietepeuterige analyse op van het niveau
Nobelprijswinnaar om te bewijzen dat het beter is om te zeggen De kinderen kunnen op de regels worden gewezen dan De kinderen kan op de regels worden gewezen."
"Dat doe ik helemaal niet."
"Dat doe je wel! Hier, kijk dan, je zegt het zelf: het is voor 90% zeker dat die kinderen hier lijdend voorwerp zijn. Nou dat kun je wel zeggen ja, als je dit soort zinsontleding op ze loslaat!"
"Maar wacht nou eens even."
"Wat nou?"
"Ik zeg helemaal niet dat iedereen die ontleding moet kunnen maken."
"O?"
"Van mij mag iedereen die kwestie helemaal op gevoel beslissen. Dat vind ik prima. Ik beschrijf alleen maar wat er aan de hand is."
"Maar waarom dan die hele ontleding?"
"Omdat iemand vraagt Wat is juist?"
"Maar jij bent toch degene die altijd zegt: de grammatica is niet bedoeld om juist en onjuist van elkaar te onderscheiden? Dan heb je die grammatica toch niet nodig?"
"Dat is waar. Maar als je vraagt Wat is juist? dan geef je daarmee aan dat je zelf niet tevreden bent met het antwoord Dit is juist, want dat voel ik zo. Dan wil je er blijkbaar over praten hoe die zin in elkaar zit en waarom je de ene of de andere zin juist zou willen vinden."
"O. Nou ja, goed, daar kan ik dan inkomen, maar vind je dan dat je kinderen op school hiermee lastig moet vallen? Zou je niet liever de makkelijke gevallen behandelen, dat is al ingewikkeld genoeg!"
"Kijk jij wel eens naar voetbal?"
"Wat?"
"Kijk jij wel eens naar een sportprogramma met samenvattingen van voetbalwedstrijden?"
"Ja, wat heeft dat er nou weer mee te maken?"
"Die samenvattingen, dat zijn niet de saaie momenten van een wedstrijd, nietwaar? Dat zijn niet de beelden waarbij de keeper uit zijn neus zit te eten of de spits zijn schoenen opnieuw strikt, of wel soms?"
"Nee?"
"Waarom doen ze niet meer van die makkelijke momenten in die samenvattingen? Al die moeilijke schijnbewegingen, daar komen de meeste gewone mensen toch nooit aan toe? De meeste mensen trappen wel eens tegen een balletje en dat gaat meer fout dan goed. Laat dát dan zien in je samenvattingen, daar kunnen mensen zich veel beter mee identificeren!"
"Hè wat flauw!"
"Hoezo?"
"Nou ja, dat is toch heel wat ánders!"
"Hoezo dan?"
"Die spannende momenten bij voetbal, die zijn toch het leukste? Ook al kunnen de meeste mensen dat niveau nooit bereiken, je leert toch juist door te kijken naar wat je zou kunnen bereiken?"
"Inderdaad! En leg me nou eens uit waarom datzelfde niet voor ontleden zou gelden?"
"Nou, eh, ja, eh, nou zeg, nou zet je me helemaal op het verkeerde been! Daar weet ik zo gauw geen antwoord op!"
"Kom we gaan een kop koffie drinken."
"Doe mij anders maar een biertje."
"Dat doe ik helemaal niet."
"Dat doe je wel! Hier, kijk dan, je zegt het zelf: het is voor 90% zeker dat die kinderen hier lijdend voorwerp zijn. Nou dat kun je wel zeggen ja, als je dit soort zinsontleding op ze loslaat!"
"Maar wacht nou eens even."
"Wat nou?"
"Ik zeg helemaal niet dat iedereen die ontleding moet kunnen maken."
"O?"
"Van mij mag iedereen die kwestie helemaal op gevoel beslissen. Dat vind ik prima. Ik beschrijf alleen maar wat er aan de hand is."
"Maar waarom dan die hele ontleding?"
"Omdat iemand vraagt Wat is juist?"
"Maar jij bent toch degene die altijd zegt: de grammatica is niet bedoeld om juist en onjuist van elkaar te onderscheiden? Dan heb je die grammatica toch niet nodig?"
"Dat is waar. Maar als je vraagt Wat is juist? dan geef je daarmee aan dat je zelf niet tevreden bent met het antwoord Dit is juist, want dat voel ik zo. Dan wil je er blijkbaar over praten hoe die zin in elkaar zit en waarom je de ene of de andere zin juist zou willen vinden."
"O. Nou ja, goed, daar kan ik dan inkomen, maar vind je dan dat je kinderen op school hiermee lastig moet vallen? Zou je niet liever de makkelijke gevallen behandelen, dat is al ingewikkeld genoeg!"
"Kijk jij wel eens naar voetbal?"
"Wat?"
"Kijk jij wel eens naar een sportprogramma met samenvattingen van voetbalwedstrijden?"
"Ja, wat heeft dat er nou weer mee te maken?"
"Die samenvattingen, dat zijn niet de saaie momenten van een wedstrijd, nietwaar? Dat zijn niet de beelden waarbij de keeper uit zijn neus zit te eten of de spits zijn schoenen opnieuw strikt, of wel soms?"
"Nee?"
"Waarom doen ze niet meer van die makkelijke momenten in die samenvattingen? Al die moeilijke schijnbewegingen, daar komen de meeste gewone mensen toch nooit aan toe? De meeste mensen trappen wel eens tegen een balletje en dat gaat meer fout dan goed. Laat dát dan zien in je samenvattingen, daar kunnen mensen zich veel beter mee identificeren!"
"Hè wat flauw!"
"Hoezo?"
"Nou ja, dat is toch heel wat ánders!"
"Hoezo dan?"
"Die spannende momenten bij voetbal, die zijn toch het leukste? Ook al kunnen de meeste mensen dat niveau nooit bereiken, je leert toch juist door te kijken naar wat je zou kunnen bereiken?"
"Inderdaad! En leg me nou eens uit waarom datzelfde niet voor ontleden zou gelden?"
"Nou, eh, ja, eh, nou zeg, nou zet je me helemaal op het verkeerde been! Daar weet ik zo gauw geen antwoord op!"
"Kom we gaan een kop koffie drinken."
"Doe mij anders maar een biertje."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten