Voornaamwoorden en bedgeheimen

"Ummm..."
"Wat is er?"
"Ja, ik weet niet hoe ik het moet zeggen..."
"Wat is er dan?"
"Eh, nou, ik snap er eigenlijk niets van."
"Waarvan?"
"Van die voornaamwoorden. Je hebt dan wel wat uitgelegd over persoonlijke en bezittelijke voornaamwoorden, en fruitvliegjes en zo, maar ik zie daar eerlijk gezegd het nut niet van in."

"Maar jij vroeg daar toch om, om een uitleg over al die verschillende soorten voornaamwoorden? En ik ben nog niet eens halverwege!"
"Ja dat is wel zo, maar ik zie nou nog niet wat ik eraan heb, aan al die onderscheidingen."
"Wat wil je eraan hebben dan?"
"Ik bedoel, je vertelt dan wel van dat fruitvliegje, dat dat interessant is voor de wetenschap, maar wat schiet ík daar nou mee op? Ik ben toch geen taalkundige? In de biologielessen leren we toch ook niet alles over het fruitvliegje, waarom moeten we in de lessen zinsontleding dan wel alles van het voornaamwoord weten?"
"Ja, wacht even, je leert ook niet alles."
"Nou precies, ik zou denken dat we alleen leren wat nuttig is."
"Nuttig."
"Ja, iets wat praktisch nut heeft, in het gewone leven zal ik maar zeggen."
"Wat zou jij dan een praktisch nut vinden?"
"Eh, bijvoorbeeld dat ik er beter van ga praten, of schrijven."
"Beter schrijven."
"Ja, dat ik niet steeds van die stomme spelfouten maak waar ze me om uitlachen, of waardoor straks mijn sollicitaties gaan mislukken."
"Jaja, dus goed leren spellen heeft praktisch nut?"
"Dat zou ik wel zeggen, ja."
"Dan zou je eigenlijk wel het verschil tussen een persoonlijk en een bezittelijk voornaamwoord moeten kennen."
"O ja? Leg eens uit dan."
"Hoe schrijf jij jou?"
"Wat?"
"Het woordje jou, hoe spel je dat?"
"Nou gewoon, jee oo uu, jou."
"En jou in jouw moeder?"
"Ik snap het niet. Hetzelfde, toch? Ik hoor geen verschil."
"Je kunt het inderdaad niet horen. Maar het bezittelijk voornaamwoord jouw schrijf je met een w op het eind, en het persoonlijk voornaamwoord zonder. Net als uw en u, maar daar kun je het soms nog een beetje horen."
"O dat wist ik niet. Hoe moet ik dat weten?"
"Ik heb geen flauw idee. Misschien had je het ergens op kunnen pikken. Maar het is wel nuttig als je het verschil tussen persoonlijk en bezittelijk voornaamwoord kent."
"Jaja"
"Zal ik nog eens wat nuttigs vertellen dan?"
"Ja graag!"
"Stel je ligt voor het eerst in bed met je geliefde…"
"Aha, nou wordt het interessant!"
"En die vraagt jou opeens Mag ik jou kussen? Tenminste, je denkt dat je jee oo uu hoort (dat wil je misschien graag horen), maar misschien was het toch jee oo uu wee. Dat maakt nogal verschil."
"Ja nou!"
"Op zo’n moment kun je natuurlijk niet vragen Schrijf het effe op, want dan is de hele magie van het moment weg."
"Ja dat is wel een beetje suffig."
"Dat bedoel ik! Daar ga je met het nut van je spelling. Maar goed, wat doe je? Je kunt natuurlijk wel gokken, op grond van andere "signalen", maar dat is riskant. Tegelijkertijd kan dit moment bepalend zijn voor jullie hele relatie. Stel dat jij nu met een schaapachtig gezicht je hoofdkussen aanreikt, dan kun je het verder wel vergeten. Maar ook als jij met gesloten ogen en getuite lippen gaat liggen wachten loop je het risico een figuur te slaan."
"Pijnlijk!"
"Eigenlijk is er maar één oplossing."
"En die is?"
"Dat jij én je geliefde allebei een totale beheersing hebben over de benoeming van het voornaamwoord."
"Hoe helpt me dat dan?"
"Dan vraag je gewoon Persoonlijk of bezittelijk? en wie weet is het antwoord dan Persoonlijk natuurlijk, gekkie! en dan komt alles nog goed."