Taalprof afgeleid

Het is misschien niet iets voor een doordeweekse dag, maar bij het laatste stukje over de bepaling van gesteldheid struikelde de taalprof over een spontane opeenvolging van drie keer het woordje als. Hij wilde schrijven: Als 'als' "zoals" betekent, is er geen sprake van een bepaling van gesteldheid, en schreef bijna: Als 'als' "als" betekent, is er geen sprake van een bepaling van gesteldheid.


Nou dacht hij altijd dat de opperlandse kampioen het woord vliegen was: Als achter vliegen vliegen vliegen, vliegen vliegen vliegen achterna. En hij wist ook wel dat met het woordje dat ook wel iets te construeren valt, omdat dat verschillende woordsoorten kan vertegenwoordigen (onderschikkend voegwoord, aanwijzend voornaamwoord, betrekkelijk voornaamwoord, en dan kun je er ook nog een zelfstandig naamwoord van maken door er aanhalingstekens omheen te zetten). Zo kun je maken: Het bestuur, dat dat dát "dat" dát "dat" kon vervangen, niet opgemerkt had..., waarbij een bijzin met voegwoord dat het  onderwerp vormt in een bijzin met betrekkelijk voornaamwoord. In een parafrase: Het bestuur, hetwelk dat dit "dat" dat "dat" kon vervangen, niet opgemerkt had...


Maar met als kan het nog sterker.

Want de oorspronkelijke zin, Als als als betekent, kun je gemakkelijk uitbreiden met twee bijvoeglijke bepalingen. Net zoals je kunt zeggen 'dit' als voornaamwoord, kun je ook zeggen 'als' als voegwoord en zelfs daarin kun je voegwoord vervangen door "als" (met een -toegegeven, onwaarschijnlijke- betekenis: het woordje 'als' in de betekenis "als"). Dit procedé kun je twee keer toepassen:  Als 'als' -als "als"- 'als' -als "als"- betekent, dan is er geen sprake van een bepaling van gesteldheid. Dan zit je op 7 keer hetzelfde woord.


Dit is natuurlijk allemaal heel erg geconstrueerd, maar dat zijn die opperlandse kunststukjes altijd wel een beetje. De spontane zijn leuker, maar toch.