tag:blogger.com,1999:blog-5485559302837797803.post2257341709672772602..comments2024-03-15T05:43:08.519-07:00Comments on Taalprof Plein: Waarom is het wat het is?Taalprofhttp://www.blogger.com/profile/12667945176269041458noreply@blogger.comBlogger77125tag:blogger.com,1999:blog-5485559302837797803.post-29931165138133120812015-08-21T08:29:46.378-07:002015-08-21T08:29:46.378-07:00Ik verwijder mijn laatste posts, en vat hier de es...Ik verwijder mijn laatste posts, en vat hier de essentie samen.<br />Ik denk nog steeds dat een koppelwerkwoord of zelfstandig werkwoord in de regerende zinsvormende groep - Het is - geen vragend voornaamwoord in de bijzin mogelijk maakt, omdat er in die groep een vragend lexicaal element ontbreekt. <br /><br />De oorspronkelijk betekenis van Het is wat het, gaat naar mijn idee terug op een andere, waarschijnlijk verouderende, staande uitdrukking met het onpersoonlijk werkwoord ‘het is’ in de aanvoegende wijs: Het zij [zo]. Het idee dat er een vraag aan voorafgaat, komt niet op bij deze uitdrukking, oorspronkelijk was er geen vraag. Een contaminatie van de volgende zinnen is volgens mij de basis van dat idee: Het zij zo en Het is wat het is - Het zij wat het is. Daarin is door de aanvoegende wijs inderdaad van een vragend voornaamwoord sprake . De indicatieve wijs lijkt me alleen zinnig met een koppelwerkwoord of zelfstandig werkwoord; het onpersoonlijk werkwoord geeft voor mijn gevoel een vreemde zin: Het is wat het is; wel is dan mogelijk: Het is dat het is.<br /><br />Het bijwoord ‘wat’ met de kracht van een vragend voornaamwoord was een leuke vondst, maar valt ook af als proof of concept voor de vragend voornaamwoordversie. Wat [Waarom] is het? Het antwoord kan niet zijn: Het is omdat ik de moed niet had (bijwoordelijke bijzin van reden), daarmee zou tenslotte het tautologisch uit de zin verdwijnen. Het bijwoord ‘wat’ met de kracht van een vragend voornaamwoord behoudt de tautologie: Het is wat [waarom] het is. Hoofdzin en bijzin laten zich op gelijk niveau lezen, waardoor de tautologie optreedt. Passen we echter het principe toe dat de aard van het inleidende voornaamwoord, in dit geval bijwoord met de kracht van een vragend voornaamwoord, afhangt van de regerende zinsvormende groep, dan zegt mijn strenge censor toch dat het niets vragends heeft: Het is alles wat [of overal waarom] het is. De regerende zinsvormende groep is niet in staat het wat, of het wat met de kracht van u weet inmiddels wel wat, vragend te maken, als er in die groep een vragend lexicaal element ontbreekt.<br />JdShttps://www.blogger.com/profile/02143146803247680249noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5485559302837797803.post-62784324131427030472015-08-21T07:28:05.272-07:002015-08-21T07:28:05.272-07:00Deze reactie is verwijderd door de auteur.JdShttps://www.blogger.com/profile/02143146803247680249noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5485559302837797803.post-85357421621921229072015-08-20T09:35:18.963-07:002015-08-20T09:35:18.963-07:00Deze reactie is verwijderd door de auteur.JdShttps://www.blogger.com/profile/02143146803247680249noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5485559302837797803.post-37585214879468801072015-08-18T07:58:10.148-07:002015-08-18T07:58:10.148-07:00Deze reactie is verwijderd door de auteur.JdShttps://www.blogger.com/profile/02143146803247680249noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5485559302837797803.post-70150421342890655282015-08-14T12:01:23.963-07:002015-08-14T12:01:23.963-07:00Deze reactie is verwijderd door de auteur.JdShttps://www.blogger.com/profile/02143146803247680249noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5485559302837797803.post-16632034551019650172015-08-13T18:36:55.935-07:002015-08-13T18:36:55.935-07:00Ik had nog even tijd om na te denken over de vraag...Ik had nog even tijd om na te denken over de vraag of een vragend voornaamwoord 'wat' als voegwoord kan functioneren. Daarbij stuitte ik op 'wat' als een bijwoord dat in sommige gevallen de kracht van een vragend voornaamwoord heeft: Waarom? Bv in: Wat is het toch? Het is wat het is: Ik hoor hier zonder meer de vragend voornaamwoordlezing in, eigenlijk moet je spreken van een vragend bijwoordlezing, waarbij het bijwoord de functie van voegwoord heeft.<br /><br />Taalprof: "In die betekenis is het een antwoord op de vraag Wat is het? Het IS wat het is."<br /><br />Het antwoord klopt, alleen vermoed ik nu dat de vraag niet deugt om het oorspronkelijke concept van een vragend voornaamwoord-lezing handen en voeten te geven: de vraag Wat is het? stuurt het antwoord eerder naar een naamwoordelijk gezegde van de dooddoener (Het is wát het is) dan een bijwoordelijke bepaling van de Nijhofflezing of vragend voornaamwoordlezing (Het ís wat het is).<br /><br /><br />(* Van Dale, 11de druk, 1984)JdShttps://www.blogger.com/profile/02143146803247680249noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5485559302837797803.post-14010975280815615672015-08-13T18:34:45.782-07:002015-08-13T18:34:45.782-07:00Deze reactie is verwijderd door de auteur.JdShttps://www.blogger.com/profile/02143146803247680249noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5485559302837797803.post-25833924646865282102015-08-11T18:49:02.162-07:002015-08-11T18:49:02.162-07:00Door het nieuws over het koningslied moest ik weer...Door het nieuws over het koningslied moest ik weer aan de taalprof denken, wat voor mij aanleiding was om mijn blogitem, een korte reflectie op bovenstaande discussie, nog eens te herlezen. Die oorspronkelijke reactie droeg nog te veel het stempel van een reflex op het oorspronkelijke stukje van de taalprof. Die heb ik dus helemaal herschreven. Mijn blog is afgeschermd omdat het een cyberklankbord is voor persoonlijk gebruik. Wat ik wel kan zeggen is dat ik in mijn post jds 28 januari 2014 14:34 een belangrijke aanwijzing geef: Duurde even maar dan heb je ook wat..;-)<br /><br />Omdat ik denk dat het relevant is, hierbij de laatste alinea van mijn gereviseerde blogitem:<br /><br />"De taalprof heeft in theorie gelijk, een constructie met vragend voornaamwoord is mogelijk, maar wel een waarin het voornaamwoord een voegwoordelijke geslachtsverandering heeft ondergaan. Zo gek is dat niet, ooit is ook het aanwijzend voornaamwoord 'dat' veranderd in een voegwoord. Dus niet alleen vragende bijwoorden zoals 'waar', 'wanneer' en 'hoe' hebben de eigenschap dat ze de functie van een voegwoord kunnen krijgen, voornaamwoorden kunnen het kennelijk ook. De vraag is of het vragend voornaamwoord 'wat' dat ook kan."<br /><br />Valt het antwoord negatief uit, dan blijft er voor mij weinig ruimte over om geloof te hechten aan het 'niet onmogelijk' verklaren van de taalprof van de vragend voornaamwoordvariant.JdShttps://www.blogger.com/profile/02143146803247680249noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5485559302837797803.post-69079062068645657082015-08-11T07:12:26.163-07:002015-08-11T07:12:26.163-07:00Deze reactie is verwijderd door de auteur.JdShttps://www.blogger.com/profile/02143146803247680249noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5485559302837797803.post-20861375559974798592014-03-01T05:21:06.688-08:002014-03-01T05:21:06.688-08:00Deze reactie is verwijderd door de auteur.JdShttps://www.blogger.com/profile/02143146803247680249noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5485559302837797803.post-64476663836420748542014-01-29T14:44:32.703-08:002014-01-29T14:44:32.703-08:00De hypothese dat een koppelwerkwoord geen afhankel...De hypothese dat een koppelwerkwoord geen afhankelijke vraagzin zou toelaten, kun je in elk geval niet in zijn algemeenheid volhouden, al was het maar vanwege triviale voorbeelden als 'De vraag is wat je bedoelt,' waarin 'is' koppelwerkwoord is en 'wat je bedoelt' een vragende gezegdezin. Je kunt je misschien op het standpunt stellen dat de vraagzin expliciet door iets gelegitimeerd moet worden, en dat het koppelwerkwoord dit niet kan (in het voorbeeld 'de vraag is' wordt de vraagzin gelegitimeerd door het woord 'vraag'), en dan zijn we het op dit punt vrijwel eens. Echter, dan wijs ik er nog maar eens op dat ik die lezing als vraagzin niet verbond met het koppelwerkwoord, maar met het zelfstandige werkwoord 'is.' (zie mijn reactie van 23 januari 11:41)<br /><br />Zoals eerder opgemerkt vind ik de vraagzinlezing in ons voorbeeld ('het is wat/hoe het is') onwaarschijnlijk, maar ik ben niet overtuigd van de onmogelijkheid. Taalprofhttps://www.blogger.com/profile/12667945176269041458noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5485559302837797803.post-16972315861564140642014-01-29T14:41:01.773-08:002014-01-29T14:41:01.773-08:00Het is wat jammer dat de diverse bijdragen soms st...Het is wat jammer dat de diverse bijdragen soms sterk gekleurd zijn door des bijdragers temperament c.q. karakter, waardoor het waarachtige van de beweringen veelal in de afgrond dreigt te vallen. Er zijn naar mijn smaak in beide kampen rake waarheden en diepzinnige doordenksels gedropt die in het vuur van de vooringenomenheid niet de erkenning konden krijgen die ze daarzonder zeker zouden hebben moeten krijgen. Het hele verhaal herlezende keer ik terug naar de simpele vaststelling dat we het "wat" en het "is" in een taalkundige duiding kunnen stoppen, waarmee we te kennen geven in staat te zijn aan te geven hoe de zin grammaticaal in elkaar zit, want meer is er in feite niet gebeurd.<br /><br />En dan zullen we het eens oneens zijn over de vraag of een vraag een vraag is of slechts een onderdeel van een betrekkelijk tot uitdrukking gebrachte bijzin, daar gaan we toch geen halszaak van maken? Het is (heel soms) de moeite waard een denkbeeld tot op de vierkante millimeter uit te vergroten (nee, dat kan geloof ik niet eens) en de aannemelijkheid daarvan te demonstreren, maar als zo'n actie buiten de grenzen van de zakelijke bewijskracht treedt, mist die haar doel.<br /><br />Ik weet eigenlijk niet waaraan ik nu de meeste geestelijke meerwaarde heb overgehouden, aan het besef dat anderen ook weleens met geniale vondsten kunnen komen die zelfs een persoon als Mient kan begrijpen, of aan de wetenschap dat mensenkennis voortvloeit uit wat de mens is en niet wat hij voorgeeft. Ik vermoed aan het laatste.<br /><br />Er zal wel een filosoof zijn geweest die de draad uit het bovenstaande op dezelfde wijze zou hebben gesponnen, maar zijn naam gaat verloren in het vluchtige van ons bestaan.<br /><br />Taal is leuk, vooral als je er iets zinnigs over kunt zeggen en daar hebben we ons allemaal aan proberen te houden. Dacht ik.<br /><br /><br /><br />Mient Ademanoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5485559302837797803.post-14409212048481806582014-01-29T11:16:11.461-08:002014-01-29T11:16:11.461-08:00Wat betreft de vragend voornaamwoordversie ben ik ...Wat betreft de vragend voornaamwoordversie ben ik er uit: Het koppelwerkwoord 'zijn' in de matrixzin laat geen afhankelijk vraagzin toe. @taalprof wat denk je van deze hypothese? Als je er anders over denkt vind ik dat prima.JdShttps://www.blogger.com/profile/02143146803247680249noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5485559302837797803.post-57739805116328355052014-01-29T10:32:50.053-08:002014-01-29T10:32:50.053-08:00Deze reactie is verwijderd door de auteur.JdShttps://www.blogger.com/profile/02143146803247680249noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5485559302837797803.post-25822562669171247722014-01-29T09:04:23.966-08:002014-01-29T09:04:23.966-08:00@ jds
En natuurlijk is "de poppenkasterij va...@ jds<br /><br />En natuurlijk is "de poppenkasterij van je weet wel" ook alleen maar "zuiver argumentatief" en "geen ad hominem"? Zo kennen we je weer. <br /><br />Ter overweging: als je last hebt met de vragende hoedanigheid van 'hoe', heb je die ook in de volgende gevallen, waarin na 'is' telkens een vragend woord volgt: <br /><br />Het is wat het is. <br />Het is hoe het is. <br />Het is wie het is. <br />Het is waar het is. <br />Het is wanneer het is.<br />Het is waarom het is.<br />Het is van wie het is.<br />… <br />In elk van die gevallen is een omschrijving mogelijk met, hoe dan ook, een 'vragend element': 'wat voor een' of 'welke' zaak, hoedanigheid, persoon, plaats, tijd, reden, bezit … Verder moet je je ook de vraag stellen waarom bepaalde 'betrekkelijke' (bijwoorden en voornaam)woorden nu net samenvallen met de typische 'vragende woorden' uit directe vragen: m.a.w. waarom gebruiken we net vraagwoorden in een betrekkelijke context? Aangezien je je geen vraagwoordlezing kunt voorstellen, moet je spreken van puur toeval, toch? <br /><br />(Nog een uitsmijter. Wat dat "gezichtsverlies" van jou betreft, kennelijk zijn alle middelen goed om je discussiepartners tot reacties te bewegen, ook en vooral als ze het zouden wagen om het zoveelste dovemansgesprek met jou stop te zetten. Het uitnodigende "Nieuwsgierig?" is wat vriendelijker maar past in hetzelfde verhaal, net zoals je uitdrukkelijke wenk een tijd geleden dat ik met de taalprof zou gaan bakkeleien over een oude (en afgesloten) kwestie (quod non, vanzelfsprekend). Je wil dus met alle geweld (blijven) discussiëren, maar niet met het oog op voortschrijdend inzicht of zoiets: je denigrerende en/of hautaine tussendoortjes bewijzen dat. Ga er maar van uit dat je iedereen wegjaagt als je zo voortdoet, maar verwar het niet met een overwinning: wat niet is, is niet.) <br />HCnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5485559302837797803.post-14299698477819122612014-01-29T07:34:23.998-08:002014-01-29T07:34:23.998-08:00Ik blijf het onbegrijpelijk vinden. Als je een zin...Ik blijf het onbegrijpelijk vinden. Als je een zin met afhankelijke vraagzin tot een ja/nee-vraag maakt, zitten er twee vragen in, dat is juist. De vraag die je met die operatie creëert is degene die je beantwoordt. De andere blijft afhankelijk, en heeft dus geen invloed op het totale vraagkarakter van de zin. Een zin met afhankelijke vraag is zelf niet vragend, nietwaar? Als ik zeg 'Ik weet niet wat je bedoelt,' dan doe ik een bewering, en ik stel geen vraag. Die vraag zit wel opgesloten in de bewering, in die zin dat ik ermee beweer dat ik het antwoord niet weet op de vraag 'Wat bedoel je?'<br /><br />Je hele exercitie van het beantwoorden van die zelfgemaakte ja/neevraag heeft dus geen enkele relevantie voor de discussie of 'hoe het is/wat het is' een afhankelijke vraag is. Nogmaals, daar kun je andere redenen voor hebben, en ik kan heel goed leven zonder dat wij het met elkaar eens zijn, maar zo schieten we niks op. En van termen als 'cognitief vacuüm van een linguïstisch solipsist' kun je wel bij herhaling beweren dat ze niet op de persoon gericht zijn, het zijn in elk geval geen bijdragen die uitnodigen tot een prettige gedachtewisseling met een open karakter. Taalprofhttps://www.blogger.com/profile/12667945176269041458noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5485559302837797803.post-78287119724866788552014-01-29T07:17:09.710-08:002014-01-29T07:17:09.710-08:00Ik probeer het weer als JDS,
Hét argument is da...Ik probeer het weer als JDS, <br /><br /><br />Hét argument is dat het 'hoe' geen vragend bijwoord is, maar een bijwoord van aard, vorm, hoedanigheid. Je misbruikt de ambiguïteit van 'hoe'.<br /><br />Mijn punt is: Zelfs de 'mogelijkheid' van een vragend voornaamwoord trek ik in twijfel. Dus ik voel in 'Het is hoe het is' géén vragend bijwoord.<br /><br />De vragend voornaamwoord versie is een dubbel vraag tegelijk afgevuurd: solipsistisch, want de ene vraag 'IS?', heft de andere op 'HOE?' op waardoor het lijkt alsof de spreker tegen zichzelf mompelt. Het antwoord kan alleen en mond vol tanden zijn (vacuüm).<br /><br />Kortom, de kwalificatie 'cognitief vacuüm van een linguïstisch solipsist' is geen ad hominem maar zuiver argumentatief.<br /><br />Onbegrijpelijk? De 'ja/nee'-vraag maakt duidelijk waar het vragende thematisch vandaan komt, niet van het 'hoe' maar het 'is':<br />IS het hoe het is? <br />Het kan niet twee keer volgens mij, of misschien in een vragenvuur?:<br />IS het HOE het is? De betekenis van het vragend bijwoord krijg ik er niet in. <br /><br />Als je bevestigend antwoordt op mijn versie 'Is het hoe het is?' dan is dat een antwoord op de aard ('hoe') van het beestje dat je bevraagt, NIET het een antwoord over het wel en wee IN de tijd ('is') van de aard van het beestje. <br /><br />Heren, ik doe jullie een plezier maar ik krijg het gevoel dat het een kwestie van gezichtsverlies wordt. Dit ging dus alleen over de (y) jouw vragend voornaamwoordversie. Over (x) is ook nog het een en ander te zeggen, waardoor die filosofische pretenties duidelijker worden. Nieuwsgierig?JdShttps://www.blogger.com/profile/02143146803247680249noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5485559302837797803.post-59678831987580551152014-01-29T06:41:48.437-08:002014-01-29T06:41:48.437-08:00@jds: je kunt nog steeds posten onder welke naam j...@jds: je kunt nog steeds posten onder welke naam je ook maar wilt (ook anoniem), maar reacties worden gemodereerd, zodat ik er geen oversla. <br /><br />Je uitleg van je lezing blijft even onbegrijpelijk, en je operatie om er ook nog eens een ja/nee-vraag van te maken maakt het alleen maar erger. Ik wil best geloven dat je gegronde redenen hebt om de afhankelijkevraaglezing af te wijzen, maar zo maak je het niet duidelijk. Taalprofhttps://www.blogger.com/profile/12667945176269041458noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5485559302837797803.post-59962859254464687482014-01-29T06:10:33.424-08:002014-01-29T06:10:33.424-08:00@jds
De taalprof was mij voor, ik hou het dus kor...@jds<br /><br />De taalprof was mij voor, ik hou het dus kort. <br /><br />Hij wees er al op dat jouw 'hoe'-lezing niet klopt. Mocht dat niet willen doordringen, lees dan eens wat na over vragende bijwoorden. Als je dat goed doet, zul je ontdekken dat het zijn visie is die wordt bevestigd, niet de jouwe.<br /> <br />Je gebruikt het woord 'onzin', en ander fraais. Het meeste daarvan berust op onbegrip van jouw kant, en dat laat ik voor wat het is, maar het meest schrijnende voorbeeld is je "Sorry, wat is je punt?"-opmerking, en dat zet ik nog graag recht: het moet nu eenmaal niet te gortig worden. Lees de zaak nog eens opnieuw en stel (eindelijk) vast (wat "het publiek" al lang gedaan heeft) dat ik bedoel: <br /><br />… "zonder filosofische pretenties" IS "zonder filosofische pretenties", niet meer of niet minder. <br /><br />Wat jij deed, was het (2de) woordje "zonder" te lezen als "met", getuige je aantijging dat ik 25 eeuwen filosofie "op z'n kop" zou hebben gezet. Als je zelfs dat niet kunt/wilt begrijpen, dan weet ik niet wat je nog wel begrijpt. <br />HCnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5485559302837797803.post-24862308035051878632014-01-29T05:15:26.159-08:002014-01-29T05:15:26.159-08:00De blog staat me niet meer toe als JDS te posten?
...De blog staat me niet meer toe als JDS te posten?<br />Je snapt dat ik enigszins afgeleid was door de poppenkasterij van je weet wel. Mijn punt is dat ik bestrijd dat er in 'Het is hoe het is' een afhankelijke vraag schuilt. Het 'hoe' is een bijwoord van aard, vorm, hoedanigheid. Ik geef toe dat ik de elf betekenissen van 'hoe' er nog eens op na moest slaan. <br /><br />Ik citeer nogmaals:<br /><br />"Ik kan dit niet helemaal (herstel: helemaal niet) volgen, maar wil je nou beweren dat de oorsprong van de staande uitdrukking 'Het is wat het is' (die nu gewoonlijk alleen als dooddoener gebruikt wordt) NIET gelegen is in het antwoord op de vraag 'Wat is het?' Want dat is waar mijn 'boude stelling' op neerkomt." <br /><br />Hieruit blijkt dat je je beide lezingen verwart - de 'dooddoener' is in je ogen namelijk de betrekkelijk voornaamversie, het antwoord op de vraag 'Wat is het' de vragend voornaamversie - dat kan soms lastig zijn. <br /><br />Ik heb het hier verder alleen over de vragend voornaamversie. Het verschil in opvatting over de betrekkelijk voornaamwoordversie is semantisch en dat leent zich niet zo voor debat, hoewel de uitwerking ervan de connectie met Parmenides duidelijk zou maken.<br /><br />Om de absurditeit van de vragend voornaamwoordversie te verduidelijken maak ik van de 'hoe'-variant en 'wat'-variant een vraag: <br /><br />(m) 'Het is hoe het is', wordt dan 'Is het hoe het is? <br />(n) 'Het is wat het is', wordt dan 'Is het wat het is?'<br /><br />(m) vraagt naar de vorm, aard van het 'zijn' in de bijzin<br />(n) vraagt naar de het 'zijn' als geheel van een onbepaalde entiteit. <br /><br />Als we nu vragen (k) en (l) in het licht van de 'vragend voornaamwoordversie' zien dan wordt de absurditeit duidelijk:<br />(m1) 'Is het hoe[?] het is?' <br />(n1) 'Is het wat[?] het is?'<br />In m1 en n1 worden twee vragen tegelijk gesteld die elkaar opheffen. Geen mooie russelliaanse paradox, maar een grammaticaal vacuüm. Dat is geen ad hominem, maar zuiver argumentatief bedoeld. Wat krijg je als er een dubbele vraag op je wordt afgevuurd? Een mond vol tanden denk ik. <br />Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5485559302837797803.post-29291996065500261222014-01-29T04:10:59.949-08:002014-01-29T04:10:59.949-08:00De variant met vragend bijwoord 'hoe' toon...De variant met vragend bijwoord 'hoe' toont aan dat er op deze plaats in deze constructie een afhankelijke vraag mogelijk is. Hoe je het ook wendt of keert, dat is een valide argument om te zeggen dat 'wat' hier een vragend voornaamwoord is. Of dat argument voldoende is, dan wel of er andere argumenten zijn die dat onwaarschijnlijker maken, dat is allemaal een ander punt. Daarom zei ik ook niet dat deze variant bewijst dat 'wat' hier een vragend voornaamwoord IS.<br /><br />Jij probeert dit argument te bestrijden door simpelweg te stellen dat 'hoe' hier een niet-vragende lezing heeft (met een onbegrijpelijke "uitleg" voor "het publiek"), en door de vragende lezing te ridiculiseren in een absurde parafrase, die je vervolgens toeschrijft aan 'het cognitief vacuüm van een linguïstisch solipsist.' Over dat eerste zouden we nog van gedachten kunnen wisselen. Met het laatste maak je elke verdere discussie onmogelijk.Taalprofhttps://www.blogger.com/profile/12667945176269041458noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5485559302837797803.post-88748365041357095372014-01-28T14:35:08.729-08:002014-01-28T14:35:08.729-08:00Deze reactie is verwijderd door de auteur.JdShttps://www.blogger.com/profile/02143146803247680249noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5485559302837797803.post-85532028938754943742014-01-28T14:34:12.991-08:002014-01-28T14:34:12.991-08:00Ik citeer andermaal:
"ook niet na mijn obser...Ik citeer andermaal:<br /><br />"ook niet na mijn observatie dat er een variant is met 'hoe,' die bewijst dat in deze constructie een vraagzin mogelijk is."<br /><br />Observatie...die bewijst ... dat mogelijk is.<br /><br />Duurde even maar dan heb je ook wat (misschien kan de boel een beetje opgeschoond, zoals die eerste post van @HC?).<br /><br />Zowel 'Het is hoe het is' als mijn berustend-emotieve variant (y) bevat een gezegdezin. Het venijn zit hem in het 'hoe': geen vragend bijwoord maar een bijwoord van hoedanigheid. Met andere woorden, een bijwoord van hoedanigheid bewijst helemaal niet dat er een vragend voornaamwoordlezing mogelijk is. Die is hiermee dus verworpen.<br />JdShttps://www.blogger.com/profile/02143146803247680249noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5485559302837797803.post-14812350129258184972014-01-28T13:54:50.904-08:002014-01-28T13:54:50.904-08:00Deze reactie is verwijderd door de auteur.JdShttps://www.blogger.com/profile/02143146803247680249noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5485559302837797803.post-15158454343734929732014-01-28T08:34:57.258-08:002014-01-28T08:34:57.258-08:00Deze reactie is verwijderd door de auteur.JdShttps://www.blogger.com/profile/02143146803247680249noreply@blogger.com